21 Haziran 2013 Cuma

Hayal Kırıklığı Gözyaşı Dünyanın Bütün Kötü Duyguları~~

Böyle bir günü yaşamayacağımı söylemiş olsaydı birileri onlara asla inanmaz kulaklarımı tıkardım.
Saçmalamayın olur mu hiç öyle şey derdim.
Ama yaşıyorum işte yaşıyorum lanet olsun! En sevdiğim, en güvendiğim, kardeşten ötem dediğim, istese canımı vereceğim insan... O bile bana bunu yaptıysa artık herkes her şeyi yapar ki. Ne anlamı var o zaman yaşamanın, ne anlamı var bu lanet dünyanın! Niye yaşıyorum ki o zaman ben..
Kimseye güvenemeyeceksem ne diye yaşıyorum?
Bu mu yani bu hayatın kuralı! Kimseye güvenmeyecek, herkesi kullanacak mısın? Kimseye değer vermemek mi gerekiyor? Kimseye sırtını yaslamamak mı?

Anlamıyorum.. Böyle olmak zorunda mı her şey!
-Nefes almak bu kadar zor muydu önceden de?-
 İlk defa yaşamadım bunu.. Çok sevdiğim yıllarca aşkım, ömrüm, canım, çocuklarımın babası olacak adam dediğim insan da yapmıştı bana bunu.. O da beni böyle sırtımdan vurmuştu. Acınası, zavallı bir halde bırakıp çekip gitmişti..
Ama o zaman dostlarım vardı yanımda.. Herkes gitse de hep yanımda olup bana destek olacaklarını düşündüğüm insanlar .. Şimdi anlıyorum ki onlar da yokmuş ki dost değil dost sandıklarımmış onlar da.. Ufacık bir şeyde çekip gidebilir, beni anlamadan yargılayabilir, kalemimi kırabilirlermiş. İnsanlar menfaatleriniz çelişmediği sürece iyilermiş, onların işine yaradığınız sürece...

Bu hayata yalnız geldik ve yalnız öleceğiz öyleyse yalnız da yaşayabiliriz diyenlerin bu sözleri neden söylediklerini şimdi çok daha iyi anlıyorum.. Bu hayat sevgi, arkadaşlık ve dostluklara izin vermiyor. Bunlar yalnızca birkaç kavram içi boş..

Yıllarca yalnızca kendimi kandırmışım. Benim onları sevdiğim gibi onlar da beni sever, menfaatsiz, yalansız, en saf haliyle, kalplerinin en derinleriyle diye düşünmüştüm ama yanılmışım hem de çookk yanılmışım...

Şimdi masamın başında oturmuş gözyaşlarımı içime atarak -bazen de elimin tersiyle silerek- yazıyorum bir şeyler.. Neden, niye ve kime yazıyorum bilmiyorum ama yazıyorum iştee..
Belki belki bir gün bu yazıya denk gelir de içimi nasıl acıttığını anlar diye geçiriyorum bir an içimden.. Sonra görse de asla anlayamaz diyorum.. Bu hayal kırıklığı, bu kalp kırıklığı, bu acı.. Anlatılmaz, anlaşılmaz ki öyle bir iki kelimeyle..

Çok sevdiğim, en değer verdiğim, kardeşim, aşkım, dostum dediğim insanlar hepiniz ama hepiniz kırdınız beni.. Artık hiç kimseye bağlanmak yok, inanmak yok, sevmek yok.. Artık hayatımda kimseye yer yok...


"Kaybolan yıllarımdan vazgeçtim. Şimdi biri bana insanlara karşı kaybettiğim güvenimi geri verebilir mi?" sözünü tek tek haykırıyorum hepinize.. Gerçekten verebilir misiniz??

Evet Benim Can Kırıklarım Var!



Görsel:http://www.bildir.net/wp-content/uploads/2012/10/karakalem-calismalari-14.jpg
Gözyaşları ve Hüzünle


20 yorum:

  1. üzülmene üzüldüm :( üzülme boşver.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ahh tatlım ben de hep insanlara üzülme boşver derdim ama şimdilerde anlıyorum bunun söylendiği kadar kolay olmadığını :(

      Sil
  2. İnsanları tanımak o kadar zor ki..Bir de bir insana değerinden fazla değer vermeyeceksin sözü gerçekten çok doğru bir tespit..Ama insanın elinde değil işte.Sevdiğimiz zaman kendimizi kaptırıyoruz.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. çok haklısın canımmm şu "ederinden fazla değer soytarıyı kral eder" sözü ne yazık ki doğru ama senin de dediğin gibi sevince kaptırıyoruz kendimizi, kör oluyor resmen gözlerimiz.. :(

      Sil
  3. hımmm hay allah ya.
    insanlar böle işte.
    aman aman dikkat etmeli yaa.
    :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. me yazık ki insanlar böylemiş ben de öğrenmiş oldum :(

      Sil
  4. Kuzum ne yazık ki böyle deneyimlerle insanlara vereceğimiz değeri ölçer biçer hale geliyoruz. Ama bu senin suçun değil. En güvendiğin insanlar, seni tanıdığına inandığın kişiler ağzından çıkacak şeyin sana ait olup olmadığını anlayacak kadar seni tanımıyor bazen.İşte bu gibi insanlar gerçekten kendilerine yol vermen gerektiğinin en güzel kanıtı. Bırak gitsin. Zaten yanında değildi ki, öyley-miş- gibi durdu.
    Sana en sevdiğim sözü paylaşmak istiyorum; "Gördüğüm kadardır verdiğim DEĞER, bence herkes kendi değerini kendisi belirler."

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. haklısın canım.. evet kesinnlikle hayatımdan çıkarmalı ama o zaman o kadar büyük bir boşluk olacak ki kalbimde onu nasıl dolduracağım bilmiyorum.. bu tam bi hayal kırıklığı :(
      Gerçekten mükemmel bir söz. Söyleyenler çok haklı :(

      Sil
  5. tam olarak ne oldu ne bitti anlamadım ama biri senin canını çok fena yakmış çok üzgünüm :( allahından bulsun, ya da ona da aynı acıyı çektirsinler. beddua mı beddua ederim, üzerlerse ederim.
    çevrendeki güzellikleri düşün bir tek bunlar seni ayağa kaldıracak emin ol. 1 hafta öncesinde ben de çok kötü durumdaydım. çevrendeki en ufak umut verici, mutlu edici şeye gülümse. polyannacılık mı, evet. ama işe yarıyor :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. çok teşekkür ederim canım..
      evet güle bilmek için elimden geleni yapıyorum ama sürekli aklıma söylemiş ve yazmış olduğu o saçmalıklar geliyor.
      insanın en sevdiği en güvendiği insanların ihaneti gerçekten kaldırılması zor bir yük :(
      iğreti bir kambur gibi :(

      Sil
  6. Ağlama üzülme arkadaşım boşver. Enteresan ki ikimizde 2 konuda da aynı şeyleri yaşamışız; hem aşk hem arkadaş olarak... Durduk yere ter kedilmek, kardeşin gibi gördüğün arkadaşından hiç ummadığın şeyleri görmek... Sadece doğru insanlara rastlamıyoruz sıkıntı orada. Ben insanları beni sadece gülmek istediklerinde yada menfaatleri olduğunda aramasınlar istiyorum mesela. Fakat yok işte, sana senin, bana benim gibileri lazım; menfaat beklemeyen; yada sevince dangalak olmayan. Ama zor işte; napıcaksın, bulmak harbiden zor. Şu zamanda sağlam dost, yada gerçek bir hayat arkadaşı bulmak Sultan Aziz'in mücevherlerini bulmaktan daha zor. Boşver; sıkma kendini, sana ne kadar değer verirlerse sende o kadar ver, ne fazla ne az...
    Böyle insanlara inat hayatla daha sert savaş, eline kalkanı gürzü alma vaktin gelmiş demek ki...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. inan sevdiğim kişi hiç umrumda bile değil aslında.. ama bu bahsettiğim insan birlikte büyüdüğüm insan.. her zaman inanıp güvendiğim her şeyi paylaştığım..
      offf berbat bir durum :(
      insan denen varlığı anlamıyorum..

      Sil
  7. Kahrolsun bağzı şeyler! =(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. sanırım doğru kelime bu Kahrolsun! aaa bir de Defolsun!

      Sil
  8. Şimdi üzülebilirsin ama bütün insanlara sakın sırtını dönme canım. Bir gün mükemmel bir dost, mükemmel bir aşk karşına çıkabilir. Bazen kırgınlıklar ve üzüntüler bizi öyle yaralıyor ki, ister istemez sevmeyi unutuyor ve "doğru" diye adlandırılan pek çok şeyi kaçırıyoruz. Ne mutlu ki hafıza denen minik canavar bu üzüntüleri yavaş yavaş unutturacak. Aklına gelince belki hala üzülüyorum diyerek sinirleneceksin ama şimdi ki gibi canın acımayacak. Unutma bu kadar insan içinde bazıları senin için mutluluk verici hatıralar bırakacak. Uzun lafın kısası nefes alıyorsak umut var demektir :) Sevgilerimle...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. haklısın sanırım canım.. ben de unutmaya boşvermeye çalışıyorum ama inan böyle derinden yaralanınca bu hiçte kolay olmuyor..
      güven denen şey yıkıldığı zaman bir daha yeniden inşa etmek çok ama çok zor :(

      Sil
  9. Heeey

    Üzme tatlı canını. Hayat böyle, bunu kabullenince de İnan çok kolay..
    :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ahh canım hayat o kadar kötü ki bunu görmek daha da acı :(

      Sil
    2. Deme öyle her şeyden önemlisi sağlıklısın ve seni seven bir ailen var
      :)

      Sil
    3. pe hito
      aahhh ama sorun o ki bu ara seven aile kavramımda son günlerde sekteye uğramış durumda...
      nazara geldim galibaa..
      bir kurşun mu döktürsemmm :)

      Sil

İlk fırsatta cevap vereceğim!.. (:
I will reply your comment as soon as possible! (: